Anatomia Psa

Budowa ciała Psa

Anatomia psa – nauka o budowie ciała psa, jego układów i narządów. Jest gałęzią anatomii zwierzęcej i w sposób szczegółowy opisuje budowę makroskopową i umiejscowienie w organizmie psa poszczególnych narządów, czy też układów. Nauka ta jest nieodzownym elementem studiów weterynaryjnych.

 

Opis ogólny zewnętrzny

 

 

 

 

  1. Czoło
  2. Stop
  3. Kufa
  4. Trufla nosowa
  5. Nasada ucha
  6. Guz potyliczny
  7. Wargi, fafle
  8. Kąt wargowy
  9. Żuchwa
  10. Podgardle
  11. Kark
  12. Kłąb
  13. Grzbiet
  14. Lędźwie
  15. Nasada ogona
  16. Ogon
  17. Udo
  18. Pięta, guz piętowy
  19. Śródstopie
  20. Łapy
  21. Podudzie
  22. Kolano
  23. Słabizna
  24. Brzuch
  25. Łokieć
  26. Nadgarstek
  27. Śródręcze
  28. Przedramię
  29. Przedpiersie, rękojeść mostka
  30. Klatka piersiowa
  31. Ramię
  32. Łopatka
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Anatomia_psa


Różnorodność ras psów, zarówno pod względem budowy jak i usposobienia, była obiektem badań m.in. grupy międzynarodowych naukowców z uniwersytetów Utah i brytyjskiego Waltham Center for Pet Nutrition, które należą do korporacji Mars, będącej producentem karmy dla psów. Otrzymane wyniki badań odkryły, że cechy fizyczne jak i charakterologiczne są zależne od genotypu. Badania koncentrowały się na wyszukiwaniu niewielkich różnic w materiale genetycznym, tak zwanych polimorfizmów pojedynczego nukleotydu[3].
W literaturze kynologicznej są przytaczane systemy identyfikacji ras, które mogą być oparte m.in. na kryteriach ich użytkowości lub na cechach wyglądu zewnętrznego. David Alderton[4] (także Anna Maria Krämer) prezentuje podział ras psów ze względu na ich wzrost oraz masę ciała. Wymiary te, w zależności od rasy, wahają się od. ok. 25 cm do nawet ok. 1 metra wysokości w kłębie. Masa ciała psów jest rozpięta w granicach od 1 kg do ok. 100 kg. David Alderton wprowadza także ogólne rozróżnienie ras psów ze względu na:


  • kształt głowy, gdzie wyróżnia trzy podstawowe kategorie:
    • psy okrągłogłowe, głównie zaliczane są tu rasy posiadające krótkie kufy (jak u rasy cavalier king charles spaniel)
    • psy długogłowe, z wydłużonymi kufami (np. whippet)
    • psy o kształcie głowy kwadratowym, o mocnych i krótkich szczękach (np. takich jak u bulmastifa)
  • typ uszu, gdzie są wyszczególnione:
  • długość sierści, gdzie rasy psów są podzielone na trzy grupy:
    • psy długowłose
    • psy krótkowłose
    • psy szorstkowłose 
     

Istnieją rasy, w których występują odmiany psów o wszystkich trzech wariantach długości szaty (np. wyżły niemieckie, jamnik), częściej jednak występuje któryś z wariantów w postaci dominującej (liczniejszej), preferowanej przez hodowców, na przykład z powodu lepszej użytkowości rasy o konkretnej długości włosa w określonych warunkach środowiskowych. Powyższy podział nie uwzględnia występowania ras psów całkowicie nieowłosionych (jak np. nagi pies peruwiański) lub częściowo owłosionych (jak np. chiński grzywacz).

Zmysły psa

  • Węch jest dla psa najważniejszym zmysłem. Już jako ślepe szczenię zaczyna się nim posługiwać. Psy poddane odpowiednim szkoleniom wspomagają służby mundurowe w tropieniu i rozpoznawaniu przestępców na podstawie śladów zapachowych zostawionych na miejscu, w którym tamci przebywali. Proces oswajania nowego, młodego psa z nowym właścicielem można przyspieszyć, kładąc mu na legowisko odzież przepojoną zapachem właściciela. Bardzo często zdarza się, że pies podczas nieobecności swego pana kładzie się na jego odzieży.
  • Wzrok. To, co pies zobaczy nie będzie miało dla niego znaczenia, dopóki nie rozpracuje tego węchem i/lub słuchem. Wzrok psa jest słabszy niż człowieka, a objawia się to mniejszą zdolnością spostrzegania przedmiotów czy osób nieruchomych, a także brakiem widzenia obiektów dwuwymiarowych. Pies dobrze za to radzi sobie w słabym świetle (wspomagając się zmysłem węchu i słuchu). Rasa psa determinuje nie tylko siłę wzroku, lecz także zmysł węchu, słuchu oraz dotyku.
  • Słuch. Zmysł słuchu w hierarchii psa stoi za węchem i wzrokiem. Psy mają znacznie czulszy słuch niż człowiek i mogą słyszeć dźwięki o częstotliwości lub tonacji dla człowieka niesłyszalnej, a zasięg słuchu jest znacznie większy w porównaniu ze słuchem człowieka. Większa czułość słuchu może powodować, że dźwięki o silnym natężeniu będą wywoływały u niego ból. Przyjęto, że psy o uszach stojących lepiej słyszą od kłapouchych. Układając psa należy do niego mówić cicho, ponieważ zakrzyczany czworonóg może z czasem przestać zwracać uwagę na głos swego pana. Odpowiednią modulacją głosu właściciel może skutecznie wpływać na psa.
  • Dotyk. Wrażenia dotykowe pies odbiera całą powierzchnią ciała. Najważniejsze są dla niego włosy czuciowe (wąsy) nad oczami oraz pod dolną wargą. Wąsy te zwane wibryssami są długie i sztywne. Nie wolno ich strzyc.
  • Smak. Wrażenia smakowe są uzależnione od wrażeń węchowych. Zmysł ten nie ma dla psa znaczenia w odbieraniu wrażeń otaczającego świata[5].

Wiek psa

Wiek psa określa się m.in. po oględzinach stanu uzębienia oraz ilości siwych włosów na głowie. U psów w wieku ok. 7 lat są widoczne starcia na kłach oraz siekaczach, w 10–12 roku życia następuje wypadanie zębów. Psy żyją przeciętnie 13–14 lat. Najstarszym psem w historii, według Księgi rekordów Guinnessa był Bluey, który przeżył 29 lat, 5 miesięcy i 7 dni.[6]

Według Kazimierza Ściesińskiego zestawienie porównawcze wieku psa w stosunku do człowieka przedstawia się następująco:

 Pies   Człowiek         Pies    Człowiek        Pies   Człowiek
 
 6 m-cy   10 lat          7 lat      44 lata          16 lat      80 lat

 10 m-cy 14 lat          8 lat      48 lat            17 lat      84 lata

 12 m-cy 15 lat          9 lat      52 lata          18 lat      88 lat

 18 m-cy 20 lat        10 lat      56 lat            19 lat      92 lata

 2 lata     24 lata      11 lat      60 lat            20 lat      96 lat
  
 3 lata     28 lat        12 lat      64 lata

 4 lata     32 lata      13 lat      68 lat

 5 lat       36 lat        14 lat      72 lata

 6 lat       40 lat        15 lat      76 lat

Niemiecki uczony H. G. Niemandem podaje bardziej ogólne porównanie wieku psa z człowiekiem. Pierwszy rok życia psa w przełożeniu na życie człowieka to 14 lat. Drugi rok życia psa to 7 lat życia człowieka – czyli 2-letni pies to odpowiednik wiekowo 21-latka, a każdy następny rok życia psa stanowi 5 lat życia człowieka[7].

Psy ze względu na funkcje jakie pełnią dla człowieka, zostały podzielone na typy, bądź grupy związane z użytkowością. Wykorzystywane są jako:

 

 
Polskie rasy psów – rasy psa domowego związane historycznie i kulturowo z terenami, na których istniało państwo polskie. Tworzone przez polskich hodowców głównie w celach użytkowych, czasem bez przywiązywania uwagi do eksterieru.

Chart Polski, XXXIII krajowa wystawa psów rasowych w Ustroniu





































































































































































































































 Ogar polski




Gończy polski

Polski owczarek nizinny podczas wystawy krajowej psów w Rybniku - Kamieniu




















































 


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Posty (Atom)

Zamelduj sie....